EY MIROV / XIZAN ŞÎLAN

ey mirov

ji ber hovitiya we

stranên şahiyê

ji kezebê dinalin

helbest

di îskeîska gewriya xwe de

xeniqîn

rojan

kirasê reş li bejna xwe pêçan

şevistan xwîn vedirişin

stêrk xeyîdîn

reşewr stewr bûn

dengê xuşexuşa barana bereketê

hate birîn

çirayên geş şerm kirin

ji ber hovitiya we

giyana erd û asîmanê

lerizî

bîranîn

li ber bayê reş ketin

çîrok bêxwedî man

çem melûl melûl diherikin

ji parzûna demê

kul û birînên bêderman

dipalin

ji ber hovitiya we

dayikan

porê serê xwe rûçikandin

miriyên goristanan

bi xwe hesiyan

kulîlkên baxê jiyanê çilmisîn

teyr û tilûrên çolbeyaran

serî hildan

li şevan xew neket çavên

evîndaran

ji ber hovitiya we

kevokên aştiyê

nifiran dibarînin

can û malê xizanan şewitî

ocaxê bav û kalan kor bû

kolanên êşên welatê rojê

deng vedan

kelkela germa havîngehan

cemidî

sebir

mîna agirê volqanan

di hêrsa xwe de teqiya

ji ber hovitiya we

ferişteyên mesûm

bihuşt terikandin

qeyîka aramiyê

li peravên temen asê ma

pariya xwarineke germ

di qirika rebenan de

neçû xwarê

bilûra şivanan

naletê dilorîne

kaniya ramanên zelal

janê dikişîne

ziman

di devê rûpelên dîrokê de

werimî

ez ê

ji bo pêşerojê

tevna hêviyên mezin

di kortika çavên xwe de

bihûnim

Xizan Șîlan

2019-03-08

Stockholm