HESTÊN PENABER / Xizan Şîlan

li tenêtiya şevistanên sar

hestên xwe dispêrim

paşila helbestê

li bêçaretiya qederê

rojên nazdar û kubar

xwe ji min veşartin

xurbetê kirasê şînê

li bedena şadiyên min

rapêça

ken û girînê ji hêlîna dil

fîrar kirin

derdê dinyaya derewîn

li ser serê min

bû barekî giran

li bêçaretiya qederê

di giyana xwe yê şermok de

têm guvaştin

li nav axîn û keservedanan

dem û dewran heliyan

ji kaniya çavên bêrîkirinê

qêrînên bêdeng dipalin

hezkirin

li nav agirê xeman qewirî

li bêçaretiya qederê

hesreta xerîbistana xopan

ket para min

gotinan

wateya xwe winda kirin

asoya awirên şil û melûl

mij girt

rûyê mehan zerikîn

demsal bêreng bûn

kezeba salan şewitî

şadiya tîrêjên stêrka êvarê

com bû

li bêçaretiya qederê

hevîrê jiyanê tehl û tirş bû

meya kêfxweşiyê

di gewriya min de

ziwa bû

rayên dara temen rizîn

pelên bextewariyê

weşiyan

çira sebirê vemirî

li bêçaretiya qederê

şûşa eşqa dilê reben

şikest

hêviyên mesûm

li ber wîzîna bayê reş

teriqîn

movikên pişta daxwazan

qelişîn

êşê konê xwe

di sînga min de vegirt

li bêçaretiya qederê

kulîlk li baxê xeyalan

çilmisîn

di xewên jankêş de kûr kûr

dinalim

berbangên ronî

xatir ji min xwestin

ez

ne rabirdûya xwe dijîm

ne jî dahatû

Xizan Șîlan

2019-01-27

Stockholm